Just another WordPress.com site

Σπύρος Ηλιόπουλος : Στη λιακάδα

 

.

 

 

.

Να είμαι…

.

γεμάτο κρύο νερό

ένα σταμνί

ευτυχισμένο

στη λιακάδα

.

Σ π ύ ρ ο ς   Η λ ι ό π ο υ λ ο ς

(1976)

.

26 Σχόλια

  1. λέξεις δροσερές κάτω από ήλιο καυτό, να είσαι καλά Σπύρο
    αυτό είναι για σένα

    καλό απόγευμα

    14 Μαΐου, 2012 στο 5:01 μμ

    • Καλημέρα Σιλένα!

      Είσαι μοναδική στο να διαλέγεις μουσικές…..

      Σ’ ευχαριστώ!

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 9:57 πμ

  2. pyrgia

    Η εικόνα θυμίζει χαϊκού.
    Δροσιά μέσα στη λιακάδα. Η ευτυχία, αν όχι η απόλυτη, τουλάχιστον η ονειρεμένη.
    Θυμάμαι τη μουσική από το Manfred στη σκηνή του καταρράκτη.
    δροσιά και φως.
    ποιος εύκολα θα αντιστεκόταν σε αυτά τα δώρα;
    Αρχοντούλα

    14 Μαΐου, 2012 στο 5:57 μμ

    • Θυμάσαι ακόμα τη μουσική από το Manfred… Νά’ ξερες πόσο με τιμά αυτό!

      Σ’ ευχαριστώ Αρχοντούλα.

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 9:59 πμ

  3. A timeless moment! Λιτό και γεμάτο φρεσκάδα! Μια εικόνα μακαριότητας που συνδυάζει την αναζωογονητική δροσιά του νερού και τη ζεστασιά του ήλιου ταυτόχρονα -και τα δυο βασικά στοιχεία της ζωης. Ένα πολύ όμορφο haiku που εκφράζει ακριβώς και μεταδίδει άμεσα και σε μας την επιθυμία και την αίσθηση του ποιητή τη στιγμή της έμπνευσής του! Εξαιρετικό -όπως πάντα.

    14 Μαΐου, 2012 στο 6:07 μμ

    • A timeless moment, αυτό ακριβώς καλή μου albatross!!!

      Θερμή καλημέρα

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 10:02 πμ

  4. Σου εύχομαι ολόψυχα
    για πάντα
    έτσι γεμάτος και δροσερός
    να ξεδιψάς ευτυχισμένος
    στη λιακάδα !

    Υπέροχο Σπύρο μου!

    ξι.

    14 Μαΐου, 2012 στο 8:30 μμ

    • Αγαπητή μου ξι, λάβε όμως υπόψη σου ότι πρόκειται για ποίημα που γράφτηκε πριν από 36 ολόκληρα χρόνια. Τώρα, ε, όσο νά ‘ναι, έχω ξεμείνει κάπως από δροσιά! 🙂

      Σε φιλώ

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 10:05 πμ

  5. ΑΝ

    Αυτή η δίψα που κρυβεις μέσα σου, είναι πιο δροσερή κ. Ηλιόπουλε.
    Τα σέβη μου!
    ΑΝ

    14 Μαΐου, 2012 στο 9:21 μμ

    • Παρομοίως …..παρομοίως αγαπητέ μου φίλε. Το ψάχνω, όπως κι εσύ 🙂

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 10:07 πμ

  6. Ε. Α.

    Θα ελεγα, δεν θυμιζει χα’ι’κου,
    ειναι ενα απο τα πιο ομορφα χα’ι’κου που εχω διαβασει !!!

    15 Μαΐου, 2012 στο 11:33 πμ

    • Αγαπητή μου Ε. Α. , χαίρομαι ιδιαίτερα που σου αρέσει! Το βρήκα ψάχνοντας στα παλιά κιτάπια μου … Έχω χάσει δεκάδες ποιήματα σαν κι αυτό, μιας και η ζωή μου ήταν … από χώρα σε χώρα … Από πόλη σε πόλη… Από μετακόμιση σε μετακόμιση. Ποτέ δε σκέφτηκα να τα συγκεντρώσω σε ένα ντοσιέ. Την ποίηση πιο πολύ την έζησα (ναι, την έζησα πολύ!) παρά την έγραψα …

      Η γνώμη σου μετράει πολύ για μένα!

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 3:39 μμ

  7. mi mou tous kyklous tarate

    Ταυτίζομαι απόλυτα με το ευ-δαιμονικό αυτό ποιηματάκι! Α, και η φωτό σου εδώ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!

    Εύη

    15 Μαΐου, 2012 στο 1:52 μμ

    • Ναι, Εύη, καλά το λες ( ή το υπαινίσσεσαι) : Το ποιηματάκι είναι του δαίμονα (του Ευδαίμονος) ή του αντι-εατού, όπως και η φωτογραφία, άλλωστε…

      Φιλιά πολλά

      Σπύρος

      15 Μαΐου, 2012 στο 3:44 μμ

  8. Οι λέξεις σου μου θύμισαν σταγόνες από μια μικρή καλοκαιρινή μπόρα που έπιασε ξαφνικά και έδωσε ανάσα δροσιάς και ζωής στην τόσο ξερή και αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
    Να έχεις μια υπέροχη ημέρα.
    Σε φιλώ.

    PS. Κάποιο αυγουστιάτικο απόγευμα η μητέρα μου ,μου είχε πει : «…υπάρχουν πολλά στον κόσμο που πρέπει να φοβάσαι αλλά ποτέ να μην φοβηθείς αυτόν που χαμογελάει και στα μάτια του καθρεφτίζονται άστρα».
    Σου είπα πόσο μου άρεσε αυτό το αστέρι που βρίσκεται πάνω από την αριστερή κόρη του ματιού σου?

    15 Μαΐου, 2012 στο 4:38 μμ

    • Ό,τι και να πω, δεν θα εκφράσω τη χαρά που μου δίνεις!

      Ψηφίζω ανεπιφύλακτα τη μητέρα σου 🙂

      Σπύρος

      16 Μαΐου, 2012 στο 12:29 μμ

  9. δροσερο

    15 Μαΐου, 2012 στο 5:25 μμ

    • Τζιμ, που πρώτη φορά σχολιάζεις στο «πτερόεν», σε καλωσορίζω και σ’ ευχαριστώ!

      Σπύρος

      16 Μαΐου, 2012 στο 12:30 μμ

      • παρακαλω! οντως ειναι η πρωτη φορα καθως δεν εχει πολλες μερες που αρχισα να ακολουθω το blog.

        οσο συντομο κι αν ειναι το ποιημα, τοσο υπεροχο μου φαινεται. επιτυχης η μεταγγιση της εικονας-βιντεο που περιγραφει!

        εις το διαδικτυακο επανιδειν λοιπον,
        τζιμ

        16 Μαΐου, 2012 στο 10:21 μμ

  10. Ε. Α.

    Καπως ετσι εζησα κι εγω το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου.
    Απο πολη σε πολη, απο χωρα σε χωρα.
    Δεν ασχοληθηκα προσωπικα με την ποιηση – μια μεταφρασουλα προς δικη μου
    τερψη εκανα μονο, κι ενα δυο ερωτικα ποιηματα εχω γραψει, επισης για δικη
    μονο τερψη – ομως, την ποιηση την εζησα και πολυ εντονα μαλιστα.
    Για το αρχειο μου, μη συζητας…

    Νασαι καλα!

    υγ. Πολυ μα παρα πολυ μου αρεσε.
    Να που ανακαλυψες… εναν ακομη νεο ποιητη… περιμενω κι αλλα τετοια.

    15 Μαΐου, 2012 στο 6:21 μμ

    • Βίοι παράλληλοι λοιπόν!

      Καλή μου Ε. Α., θα βρεις μερικά ποιήματα αυτού του νέου ποιητή 🙂 στο «πτερόεν» και θα ακολουθήσουν κι άλλα.

      Από το 1976 έως τώρα, έγραψα πάρα πολλά ποιήματα σε κουτιά από τσιγάρα, σε εισητήρια, σε μπλοκάκια κ.ο.κ. Από αυτά, μόνο καμιά 35ριά διασώθηκαν, που, πρώτα ο Θεός, λέω να τα εκδώσω από Σεπτέμβριο. Όλα γράφτηκαν για δική μου τέρψη και μόνο.

      Σκέφτηκα την έκδοση όταν τα διάβασα σε κοινό : η ανταπόκριση ήταν αναπάντεχη για μένα.

      Νά ‘σαι κι εσύ πάντα καλά.

      Και πάλι σ’ ευχαριστώ!

      Σπύρος

      16 Μαΐου, 2012 στο 12:43 μμ

      • Κερασία

        Aχ, αγαπητοί μου φίλοι Ε.Α και Σπύρο,
        σε θέματα αρχείου είμαι ειδική…πάντα μια βαλίτσα λύνει το πρόβλημα!

        Σας φιλώ και σας καλημερίζω από το Βόλο εν μέσω χρονικών περιορισμών εξαιτίας της παρουσίασης του βιβλίου μου.(Πρώτα ο Θεός θα γίνει στις 30 Μαίου).

        Σπύρο, χαίρομαι να διαβάζω τις αναρτήσεις, όταν ηρεμήσω από τους περισπασμούς θα τα λέμε συχνότερα.

        ΥΓ: να με συγχωρήσετε, απαντώ με χρονοκαθυστέρηση, αλλά αυτό μάλλον με χαρακτηρίζει!

        α, και κάτι άλλο…Σπύρο ελπίζω να μην έχεις μαλώσει με τον Ευδαίμονά σου! αν γράφω είναι γιατί προσπαθώ να τα βρω με τον αντι-εαυτό μου. Στην πραγματικότητα και μεταξύ μας δεν υπάρχουν αντί -… ίσως μόνο διαπιστώσεις. Στο κάτω – κάτω » κράτει την νου σου εις τον άδην και μη απελπίζου».

        Σας χαιρετώ όλους,
        με αγάπη,

        Κερασία.

        17 Μαΐου, 2012 στο 10:39 πμ

  11. Ναι ε;;… περίεργο γιατί και «τώρα» που σε γνώρισα, πάλι το ίδιο δροσερό σε ακούω! 😉
    un beso!
    ξι.

    15 Μαΐου, 2012 στο 7:50 μμ

    • ξι μου, πιστεύω πως αν με γνώριζες παλιότερα θα έβλεπες τη διαφορά! (άλλωστε και η φωτογραφία είναι 12 χρόνια πριν:) )

      Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν έχω κανένα λόγο να σε διαψεύσω!!!!!!

      Ανταποδίδω !

      16 Μαΐου, 2012 στο 12:52 μμ

  12. Ε. Α.

    @Κερασια

    Σ’ ευχαριστω πολυ για τη προσφωνηση σου !

    Ευχομαι τη μεγαλυτερη δυνατη επιτυχια στο βιβλιο σου !

    Το αξιζεις !

    17 Μαΐου, 2012 στο 6:07 μμ

  13. @Κερασία, σου εύχομαι καλή δύναμη ….και εδώ είμαστε εμείς…

    Σπύρος

    18 Μαΐου, 2012 στο 1:20 μμ

Σχολιάστε