Ανέστης Εὐαγγέλου : τὰ μάτια σου πονεμένα μὲ θωροῦν
Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα Ι
Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ποὺ ἀνάμεσα
ἀπ’ τὰ φθαρμένα χρώματα καὶ τὸ λιωμένο ξύλο
ἀπ’ τὴν πικρὴν ἁρπάγη τοῦ καιροῦ
κρατᾶν ἀκόμα ἀπείραχτα τὰ μάτια
καὶ βουρκωμένα σὲ θωροῦν, σοφὰ
ἀπὸ πολλὴ ἐπίγνωση μὲς τὴ σιωπή τους
ἀπὸ πολλὴν ἀκινησία καὶ ἀπὸ μόνωση —
ἔτσι μεσ’ ἀπὸ τὸν καιρό μου ἔρχεσαι τώρα
καὶ τὰ μάτια σου πονεμένα μὲ θωροῦν.
Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ΙΙ
Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ποὺ τὰ φυλάγουν
στὸ ἱερὸ βαθιά, στὴν πλέον
ἀπόκρυφη γωνιά του, καὶ μὲ ἄκρα
προσοχὴ τὰ πλησιάζουν καὶ τὰ προσκυνοῦν
καὶ τὰ προσέχουν σὰν τὰ μάτια τους
κι ἐκεῖνα κρατᾶνε μιὰ δροσιὰ παράξενη
κι εὐωδιάζουν τὸ ξύλο καὶ τὰ χρώματά τους–
σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα σὲ πῆρα
καὶ στὸ στῆθος μου σ΄ἔκρυψα βαθιά.
Α ν έ σ τ η ς Ε υ α γ γ έ λ ο υ
http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/evangelou_eikonismata1.html
http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/evangelou_eikonismata2.html
pteroen 
Καθώς ποτέ κανείς δεν ξέρει από πού αληθινά ξεκινά ένα ποίημα, ή σε ποιον πραγματικά απευθύνεται, εκτός ίσως από τον ίδιο το δημιουργό του, τολμώ να πω πως είναι δύο από τα ευλαβικότερα ερωτικά ποιητικά κομμάτια που έχω δει τελευταία. Ίσως πάλι να φταίει η θάλασσα του Πϋργου που λάμπει απέναντί μου αλλάζοντας την ερμηνεία των πραγμάτων.
Αρχοντούλα
5 Μαΐου, 2012 στο 5:46 μμ
Μπορεί να φταίει κάπου και η θάλασσα του Πύργου, αλλά ο έρωτας εμπεριέχει την ευλαβικότητα, αλλιώς δεν υπάρχει, αγαπητή ποιήτρια.
Σπύρος
5 Μαΐου, 2012 στο 6:15 μμ
Well said. Ως μεταφράστρια ντρέπομαι να ομολογήσω πως εδώ μου ταιριάζει καλύτερα το αγγλικό σχόλιο, χωρίς να με καλύπτει το αντίστοιχο ελληνικό.
Συμφωνώ. Άλλωστε η βαθιά αγάπη είναι άνωθεν ορμώμενη.
Αρχοντούλα
5 Μαΐου, 2012 στο 6:21 μμ
Έτσι είναι Αρχοντούλα, άνωθεν ορμώμενη. Μακάρι να το είχα καταλάβει κι εγώ στην ηλικία σου…
Σπύρος
5 Μαΐου, 2012 στο 7:47 μμ