Just another WordPress.com site

ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (ΑΝΕΣΤΗΣ)

Ανέστης Εὐαγγέλου : τὰ μάτια σου πονεμένα μὲ θωροῦν

 

 

 

 

Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα Ι

Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ποὺ ἀνάμεσα
ἀπ’ τὰ φθαρμένα χρώματα καὶ τὸ λιωμένο ξύλο
ἀπ’ τὴν πικρὴν ἁρπάγη τοῦ καιροῦ
κρατᾶν ἀκόμα ἀπείραχτα τὰ μάτια
καὶ βουρκωμένα σὲ θωροῦν, σοφὰ
ἀπὸ πολλὴ ἐπίγνωση μὲς τὴ σιωπή τους
ἀπὸ πολλὴν ἀκινησία καὶ ἀπὸ μόνωση —
ἔτσι μεσ’ ἀπὸ τὸν καιρό μου ἔρχεσαι τώρα
καὶ τὰ μάτια σου πονεμένα μὲ θωροῦν.

 

 

Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ΙΙ

Σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα ποὺ τὰ φυλάγουν
στὸ ἱερὸ βαθιά, στὴν πλέον
ἀπόκρυφη γωνιά του, καὶ μὲ ἄκρα
προσοχὴ τὰ πλησιάζουν καὶ τὰ προσκυνοῦν
καὶ τὰ προσέχουν σὰν τὰ μάτια τους
κι ἐκεῖνα κρατᾶνε μιὰ δροσιὰ παράξενη
κι εὐωδιάζουν τὸ ξύλο καὶ τὰ χρώματά τους–
σὰν τὰ παλιὰ εἰκονίσματα σὲ πῆρα
καὶ στὸ στῆθος μου σ΄ἔκρυψα βαθιά.

 

 

Α ν έ σ τ η ς   Ε υ α γ γ έ λ ο υ

http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/evangelou_eikonismata1.html

http://www.myriobiblos.gr/greekliterature/evangelou_eikonismata2.html


Ανέστης Ευαγγέλου : Ακροβασίες

.

.

.

.

.

.

Πού οδηγούμαι λοιπόν, Θεέ μου

Στον Τάκη Καΐση
που πρώτος μίλησε για ακροβασίες.

Πού οδηγούμαι λοιπόν, Θεέ μου, ή πού με οδηγείς;
Ο μέγας κίνδυνος την ισορροπία μου να χάσω
στο τεντωμένο αυτό σχοινί όπου μ’ έταξε
ν’ ακροβατώ η ανεξιχνίαστη θέλησή σου
χωρίς να με ρωτήσει αν θέλω ή αν μπορώ
θα με κερδίσει ή επιτέλους θα μπορέσω
στο τέρμα να φτάσω του σχοινιού, ή ακόμα, μήπως
το θέλημά σου δε μου έχει ετοιμασμένο
κανένα τέρμα;

Πολύ το κατατρέχεις
το τέκνο σου, Κύριε. Η φωνή μου δε φτάνει
να σου ζητήσω να με βγάλεις πέρα:
είσαι πολύ μακριά για να μ’ ακούσεις.
Τούτο μόνο: δείξε μου πού πηγαίνω…

.

.

Α ν έ σ τ η ς  Ε υ α γ γ έ λ ο υ

Από τη συλλογή Περιγραφή εξώσεως (1960)

.

.

Πηγή :

http://anestisevangelou.wordpress.com/2011/10/21/anestis-evangelou-pou-odigoumai-loipon-thee-mou-thessaloniki-%CF%80%CE%BF%CF%8D-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BD-%CE%B8%CE%B5%CE%AD-%CE%BC/#respond

.


Ανέστης Ευαγγέλου : Όλοι την αποστρέφονται τη νύχτα

.

.



Ζωγραφική : Rene Magritte

.

Η εξήγηση

.

Όλοι την αποστρέφονται τη νύχτα, τη φοβούνται.
Έχει παγίδες ύπουλες, ρουφήχτρες σιωπηλές,
τη νύχτα βγαίνουν πεινασμένα, άγρια θηρία,
— λάμπουν μες στο σκοτάδι τ’ άσπρα δόντια τους–
και στις γωνίες συνωμοτούν σκοτεινοί δολοφόνοι.

Η νύχτα είναι αμείλικτη, δεν έχει έλεος,
σου βγάζει ένα-ένα αλύπητα τα προσωπεία,
συντρίβει όλες τις αυταπάτες της ημέρας,
είναι τρομακτικός καθρέφτης, δεν ξεφεύγεις.

Να γιατί κυνηγούν τους ποιητές — παιδιά της νύχτας
παράνομα, προκλητικά —
γιατί τους στέλνουν στα νησιά,
τους κάνουν πλύση εγκεφάλου,
κι όταν πια κουραστούν — γιατί ως γνωστόν
οι ποιητές είναι αγύριστα κεφάλια —
τους εκτελούν.

.

Α ν έ σ τ η ς   Ε υ α γ γ έ λ ο υ  (1937-1994)
Από τη συλλογή Αφαίμαξη '66-'70 (1971)
http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8467.45#ixzz1jJbSJZcd

.


Ανέστης Ευαγγέλου : Στα μαγαζάκια τ’ ουρανού … ενάντια στην ομάδα του Θανάτου

.

.

Ζωγραφική: Ν. Εγγονόπουλος

.

.

ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΗ  ΣΥΝΔΙΑΛΕΞΗ

Εχτές το βράδυ μού τηλεφώνησε
ο πατέρας μου.
Στείλε μου μερικά
πενηνταράκια ούζο, μου είπε,
και καναδυό κούτες τσιγάρα
σέρτικα, να κάθουμαι τα βράδια
να σας συλλογιέμαι.
Και —να μην
το ξεχάσω— και πεντέξι δίσκους
φωνογράφου μ’ εκείνα τα παλιά, ξέρεις,
ποντιακά τραγούδια, τα λυπητερά.

Εδώ στα ξένα δύσκολα περνούν οι μέρες
και πού να βρεις τσιγάρα, ούζο και τραγούδια
της πατρίδας, στα μαγαζάκια τ’ ουρανού.

.

Από τη συλλογή Η επίσκεψη και άλλα ποιήματα , 1987

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8467.30#ixzz1j53ypQnO

.

ΤΟΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ

Ας γράψουν άλλοι για το έργο σου, ας πουν
για την Κυρά-Λισάβετ, την Παρέλαση,
το Τελευταίο σου καταφύγιο, τον Σκαρίμπα.
Αρμοδιότεροι υπάρχουν, να το κάνουν.

Σ’  εμένα πέφτει ο κλήρος να θυμίσω
την άλλη σου διάσταση, τη θρυλική,
δόξα και καύχημα των μακεδονικών γηπέδων.*

Πρωταθλητή των πόνων, σέντερ φορ
οι μαγικές σου ντρίπλες δε θα ξεχαστούν
το ψυχωμένο παίξιμό σου και τα γκολ
ενάντια στην ομάδα του Θανάτου.

Ήσουν πάντα το ίνδαλμά μου.
          .                       .                      .Εσύ
στην πρώτη ομάδα, χαρισματικός,
κι εγώ αναπληρωματικός, να περιμένω.
Στις προπονήσεις προσπαθούσα να σε μιμηθώ
κι από τον πάγκο σε καμάρωνα τις Κυριακές
και ζητωκραύγαζα σε κάθε ενέργειά σου.

Τώρα, που ήρθε η ώρα μου να καθιερωθώ
—δυόμισι χρόνια παίζω ανελλιπώς
στην πρώτη ομάδα—
ορκίζομαι σε στάση προσοχής
τη θέση σου να μην ντροπιάσω, παλικάρι.

.

Α ν έ σ τ η ς   Ε υ  α γ γ έ λ ο υ  (1937-1994)

Από τη συλλογή Το χιόνι και η ερήμωση, 1994

.

* Προφανώς ο Ευαγγέλου υπαινίσσεται εδώ όχι κάτι σχετικό με το ποδόσφαιρο, αλλά την κοινή τους μοίρα, όσον αφορά το τέλος της ζωής τους, αφού και οι δύο απεχώρησαν από τον κόσμο αυτό, προσβεβλημένοι από νεοπλασία.

 .

(Γ ι ώ ρ γ ο ς  Μ α ρ κ ό π ο υ λ ο ς  και  Κ ω σ τ ή ς  Ν ι κ ο λ ά κ η ς, Ποιήματα που αγαπήσαμε, Αθήνα, Εκάτη, 2009, σελ. 107-108)

.