Έδγαρ Άλλαν Πόε : Κάποια ολότρεμη ευφροσύνη
.
.
The Lake
In spring of youth it was my lot
To haunt of the wide world a spot
The which I could not love the less–
So lovely was the loneliness
Of a wild lake, with black rock bound,
And the tall pines that towered around.
But when the Night had thrown her pall
Upon that spot, as upon all,
And the mystic wind went by
Murmuring in melody–
Then–ah then I would awake
To the terror of the lone lake.
Yet that terror was not fright,
But a tremulous delight–
A feeling not the jewelled mine
Could teach or bribe me to define–
Nor Love–although the Love were thine.
Death was in that poisonous wave,
And in its gulf a fitting grave
For him who thence could solace bring
To his lone imagining–
Whose solitary soul could make
An Eden of that dim lake.
1827
—-E d g a r A l l a n P o e (1809-1849)
.
Ζωγραφική : Boleslas Biegas
.
.
Η Λίμνη
Ήταν γραφτό, στης νιότης μου το θέρος,
Να προτιμώ απ’ όλη τη γη ένα μέρος
Που τ’ αγαπούσα όλα και πιο βαθιά —
Τόσο ήτανε πλανεύτρα η μοναξιά
Μιας άγριας λίμνης, μ’ ολόμαυρα βράχια
Και πεύκα ολόρθα εκεί στα καταρράχια.
Μα ως είχε ο πέπλος της Νυχτιάς σκεπάσει
Τον τόπο αυτό, μ’ όλη την άλλη πλάση,
Και μελωδίες μουρμουρίζοντας πέρα
Διάβαινε η μυστική πνοή του αγέρα —
Τότε αχ, τότε μ έπιανε λαχτάρα
Για της έρμης λίμνης την τρομάρα.
Μα η τρομάρα αυτή φόβο δεν κλείνει,
Μόνο κάποια ολότρεμη ευφροσύνη —
Ένα αίσθημα, που μήτε της αβύσσου
Τα πλούτη δεν το φτάνουν, συλλογίσου,
Μήτε η Αγάπη — ακόμα κ’ η δική σου.
Θάνατος στο φαρμακερό της κύμα,
Και στο βυθό της ταιριασμένο μνήμα
Για κείνον που παρηγοριά στη μαύρη
Τη φαντασία του εκεί μπορούσε να ‘βρει —
Που θα ‘κανε η ψυχή του η έρμη κι άδεια
Παράδεισο της λίμνης τα σκοτάδια.
—-Μετάφραση : Ν ί κ ο ς Σ η μ η ρ ι ώ τ η ς
Έδγαρ Πόε, Τα Ποιήματα, Μετάφραση και ξυλογραφίες Νίκου Σημηριώτη, Αθήναι, Εκδόσεις Α. Καραβία, 1965, σελ. 73-74.
.
.
Ξυλογραφία του Ν. Σημηριώτη (¨Η Λίμνη» από Τα Ποιήματα)
.
.
Ο Ν. Σημηριώτης γράφει στα Σχόλιά του (σελ. 132):
« “Το ποίημα αυτό εκφράζει μιαν ιδέα αυτοκτονίας μέσα στην πένθιμη λίμνη, που για πρώτη φορά την περιγράφει εδώ ο Πόε, και που συχνά αργότερα την αναφέρει στα έργα του, σάμπως νά ‘χει ερωτευθεί τα σκοτεινά δηλητηριασμένα νερά της”.» ( Marie Bonaparte).
Ο Charles Kent λέει πως αν και τα Βραχώδη Βουνά της Σαρλόττεσβιλ είχαν δώσει στον Πόε τα μοντέλα των ορεινών και δασωμένων τοπίων του, ωστόσο δεν ξέρουμε κανένα πρότυπο για τις λίμνες του. Ο συμβολισμός όμως του Πόε, ενοποιώντας τις σκόρπιες εντυπώσεις του, ήταν αρκετός για να δημιουργήσει την άγρια τούτη λίμνη με τα υπνωμένα νερά της…»
.
.
Ζωγραφική : Ernst Fuchs
Ζωγραφική : Arnold Bocklin
.
.
Άλεξ Παπαδιαμάντης :
«The Lake»
για κουαρτέτο εγχόρδων και φωνές
.
.
Έδγαρ Άλλαν Πόε : Οι μέρες μου ήταν όνειρο μονάχα
.
.
A Dream Within A Dream
Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.
I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?
.
E d g a r A l l a n P o e (1809-1849)
.
Εικονογράφηση : Harry Clarke (Λεπτομέρεια)
.
.
Όνειρο ενός ονείρου
Έλα, το μέτωπό σου να φιλήσω !
Και τώρα, που από σένα θα χωρίσω,
Θα ‘θελα κάτι να σου ομολογήσω —
Δεν έχεις άδικο που λες πως τάχα
Οι μέρες μου ήταν όνειρο μονάχα∙
Μα κι αν φτερούγισε η ελπίδα πέρα,
Σε μια νύχτα ή σε μια μέρα,
Σε μια οπτασία, ή σε καμιά,
είναι γι’ αυτό λιγότερο μ α κ ρ υ ά ;
Ό σ α κι αν μοιάζουμε ή θωρούμε τάχα
Τ’ όνειρο ενός ονείρου είναι μονάχα.
Στέκομαι αντίκρυ στην ανεμοζάλη
Που δέρνει αφρολουσμένο ένα ακρογιάλι,
Και μες το χέρι το κλειστό
Λίγη άμμο, ολόχρυση κρατώ —
Τι λίγη ! κι όμως πώς γλιστρά μου
Μες στο βυθό, απ’ τα δάχτυλά μου.
Σαν τα δάκρυά μου — τα δάκρυά μου !
Ω, Θεέ μου, ας ήταν να μπορούσα
σφιχτότερα να την κρατούσα!
Ω, Θεέ μου ! ούτ’ έ ν α μόριο μόνο
Απ’ τ’ άσπλαχνο το κύμα δεν γλυτώνω ;
Να ‘ναι ό σ α μοιάζουμε ή θωρούμε, τάχα
Ενός ονείρου τ’ όνειρο μονάχα ;
.
Εικονογράφηση : Edmund Dulac
.
Μετάφραση: Ν ί κ ος Σ η μ η ρ ι ώ τ η ς
(Έδγαρ Πόε, Τα ποιήματα, Μετάφραση Νίκου Σημηριώτη, Αθήνα, Εκδόσεις Α. Καραβία, 1965, σελ. 77-78.)
.
Ονειρο σ’ ένα όνειρο
Δέξου αυτό το φιλί στο μέτωπό σου.
Τώρα που ξεχωρίζουμε θα σου τ’ ομολογήσω:
Δεν είχες άδικο να λες πως όλη μου η ζωή
εστάθηκ’ ένα όνειρο.
Κι αν η ελπίδα επέταξε
μια νύχτα, είτε μια μέρα,
είτε σε μια οπτασία, ή μέσα στο άπειρο,
είναι γι’ αυτό λιγότερο φευγάτη;
Ο,τι θωρούμε ή φαινόμαστε, δεν είναι
παρά ένα όνειρο μέσα σε κάποιον όνειρο.
Στέκω μπροστά στη βουή του ακρογιαλιού
που το χτυπάει το κύμα,
και κλείνω μεσ’ την φούχτα μου
δέκα σπειριά μαλαματένιαν άμμο
δέκα σπειριά, όμως κι εκείνα ακόμα
πως γλυστράνε μεσ’ απ’ τα δάχτυλά μου
και χάνονται στην άβυσσο,
ενώ παίρνει με το κλάμα, ποταμός το κλάμα.
Θεέ μου! Δεν μπορώ, λοιπόν, να τα κρατήσω
λιγάκι πιο σφιχτά;
Δεν μπορώ, θεέ μου να σώσω ούτ’ ένα
από το κύμα τ’ αδυσώπητο;
Οτι θωρούμε ή φαινόμαστε, δεν είναι λοιπόν,
ένα όνειρο μέσα σε κάποιον όνειρο;
Μετάφραση : Ν ί κ ο ς Π ρ ο ε σ τ ό π ο υ λ ο ς
(Τη μετάφραση αυτή, που δεν τη γνωρίζαμε, μας την πρότεινε η καλή φίλη μας Silena.)
.
.
pteroen 