Willlam Blake (2)
Σ Τ Ι Χ Ο Ι Κ Ι Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Τ Α (1793-1810)
Ζωγραφική: Willlam Blake
Ά τ ι τ λ ο
Είδα ένα παρεκκλήσι ολόχρυσο
Όπου κανένας δεν τολμούσε νά ‘μπει
Κι απέξω ένα πλήθος που στέκονταν θρηνώντας,
Θρηνώντας και πενθώντας και λατρεύοντας.
Είδα ένα φίδι ν’ ανεβαίνει ανάμεσα
Στης πύλης τους λευκούς τους παραστάτες
Και πίεζε και πίεζε και πίεζε
Και τους χρυσούς ρεζέδες τους ξερίζωσε.
Και πάνω στο αρμονικό πλακόστρωτο,
Φτιαγμένο από πέρλες και λαμπερά ρουμπίνια,
Γλίστρησε μ’ όλο το γλοιώδες μήκος του
Ώς πάνω στο λευκό βωμό,
Ξερνώντας το φαρμάκι του
Πάνω στον άρτο και τον οίνο.
Σε χοιροστάσιο τότε μπήκα κι εγώ
Όπου ξαπλώθηκα ανάμεσα στους χοίρους.
Ά τ ι τ λ ο
Ζήτησα από έναν κλέφτη ένα ροδάκινο να μου κλέψει:
Και στα ουράνια ύψωσε τη ματιά του.
Ζήτησα από μια γυναίκα ελαφρών ηθών να πλαγιάσει:
Κι εκείνη έκλαψε, γεμάτη ευσέβεια και υποταγή.
Μόλις έφυγα ήρθε ένας άγγελος:
Στον κλέφτη έκλεισε το μάτι
Και στη γυναίκα χαμογέλασε.
Χωρίς να πει μια λέξη
Πήρε απ’ το δέντρο ένα ροδάκινο
Και μισοαστεία, μισοσοβαρά
Γλέντησε τη γυναίκα.
Μετάφραση Ε λ έ ν η Β α ρ ί κ α
Α π α λ ό Χ ι ό ν ι
Πλανήθηκα λοιπόν μια χιονισμένη μέρα:
Θέλεις να παίξουμε μαζί; το απαλό ρώτησα χιόνι:
Έπαιξε κι έπειτα νεράκι η ομορφιά του έλιωσε·
Πολλά βαρύ το έγκλημά σου, είπε ο Χειμώνας.
Μετάφραση Α ν δ ρ έ α ς Α γ γ ε λ ά κ η ς
Η Π ρ ο φ η τ ε ί α το υ Μ έ ρ λ ι ν
Ο τρύγος θ’ ανθίσει μέσα στα κρύα
Όταν δυο παρθενίες γίνουνε μία.
Βασιλιάς και Παπάς να δεθούν με τριχιά
Προτού δύο παρθένες γίνουνε μια.
Α ι ω ν ι ό τ η τ α
Αν λατρεύεις τη χαρά σου
Καταστρέφεις τα φτερά σου·
Αν τη φιλάς καθώς πετά
Κρατάς αιώνια τα φτερά.
Ά τ ι τ λ ο
Όταν αψήφησεν ο Κλόπστοκ την Αγγλία,
Ο Μπλέηκ εσηκώθη όλος αλαζονεία,
Γιατί ο γερο-Κανέμπαμπας1 εκεί ψηλά
Έκλασε, Ρεύτηκε, Ρεύτηκε κι Έβηξε ηχηρά
Κι είπε ένα λόγο που συντάραξε τη γη
Και τον Εγγλέζο Μπλέηκ ζήτησε να δει.
Τότες ο Μπλέηκ εις το Λάμπεθ εσφιγγόταν,
Κάτω απ’ τις λεύκες ανακουφιζόταν,
Μα εσηκώθη ευθύς από το κάθισμά του,
Γύρισε εννιά φορές γύρω από τη θωριά του.
Τον είδε η Σελήνη κι εβάφτη κρεμεζιά
Και τ’ άστρα απ’ τη ντροπή τους γίναν άφαντα…2
Αυτά αν μπορεί να κάνει ο Μπλέηκ όταν σφίγγεται,
Τί δεν μπορεί να κάνει όταν συλλογιέται;
Ά τ ι τ λ ο
Στο σπίτι βρυχάται ο Τρόμος
Αλλά στη θύρα στέκει ο Οίκτος.
Τ ο Χ α μ ό γ ε λ ο
Υπάρχει ένα Χαμόγελο του έρωτα
Κι υπάρχει Χαμογέλιο της Απάτης,
Κι υπάρχει των Χαμόγελων Χαμόγελο,
Όπου τα δύο τούτα συναντιούνται.
Κι υπάρχει Μορφασμός του Μίσους,
Κι υπάρχει μορφασμός της καταφρόνιας
Κι υπάρχει Μορφασμός των Μορφασμών
Που μάταια πασχίζεις να ξεχάσεις,
Γιατί καρφώνεται στο φυλλοκάρδι σου,
Και φτάνει ώς τα Μύχια της Ψυχής σου,
Αλλά Χαμόγελο κανένα, κανενός,
Παρά μονάχα ένα Χαμόγελο
Ανάμεσα στο Λίκνο και στον Τάφο,
Μονάχα μια φορά θα υπάρξει·
Μα σαν χαμογελάσεις έτσι μια φορά,
Θα λησμονήσεις κάθε Αθλιότητα.
Τ ο Τ ρ α γ ο ύ δ ι τ η ς Π λ ύ σ τ ρ α ς
Τους έπλυνα από μέσα, τους έπλυνα κι απόξω,
Και τώρα με ρωτάνε τι Ψυχή θα παραδώσω.
Ά τ ι τ λ ο
Γέρασα στην Αγάπη απ’ το Εφτά ώς το Εφτά φορές Εφτά
Κι είπα στην Κόλαση να με λυτρώσει απ’ τα’ Ουρανού τα Αγαθά.
Μετάφραση Σ π ύ ρ ο ς Η λ ι ό π ο υ λ ο ς
. . . . . . . . . . . .
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ ( Άτιτλο: Όταν αψήφησεν ο Κλόπστοκ …)
- Κανέμπαμπας: Nobodaddy –σύντμηση των λέξεων nobody (κανένας) και daddy (μπαμπάς). Σκωπτική αναφορά στον ανθρωποκεντρισμό/ανθρωπομορφισμό της εικόνας του Θεού-Πατέρα.
- Μέχρι τους δύο τελευταίους στίχους παρεμβάλλονται άλλοι είκοσι που δεν μεταφράζονται εδώ. Τέσσερις από αυτούς (29-32) είναι δυσανάγνωστοι.
Π Η Γ Ε Σ
Μπλέηκ, επιλογή-επιμέλεια Σπύρος Ηλιόπουλος, Πλέθρον, β΄έκδοση, 1998.
Ποιήματα του William Blake, μετάφραση Ανδρέα Αγγελάκη, Αθήνα, 1969.
Battaille Georges, Η λογοτεχνία και το κακό, μετάφραση Ελένη Βαρίκα, Πλέθρον, 1979.
Ο W I l l I a m B l a k e, τ ο Ό ρ α μ α κ α ι η Φ α ν τ α σ ί α
pteroen 