Κυριάκος Α. Κυτούδης : Αχ και να ’ξερα …
.
Paul Delvaux : L’ echo ou le mystere de la route
.
.
Εγώ το εγώ
.
Σαν ξυλάρμενο είμαι καράβι
με δίχως πανιά και με δίχως κατάρτια
και τα ξάρτια, σπασμένα ρημάδια
και αφήσαν σημάδια
στην καρδιά,
στην ψυχή και στα όνειρα.
Αχ και να ‘ξερα αλήθεια πολύ πιο νωρίς
τον πόνο που έχει η αλμύρα
η λήθη στα όνειρα που έχει
απλά όταν δεν σε προσέχει κανείς ουρανός
και κανένας Θεός μια αγάπη για σένα δεν έχει
κι είναι τόσο απλό…
πώς να δώσεις αυτό που δεν έχεις
πώς να πεις πως δεν αντέχεις
τον πόνο, τη θλίψη, ακόμα και την προσμονή
όταν,
όταν πια δεν γνωρίζεις κείνες τις λέξεις
και πως να επιλέξεις αλήθεια
από πού θα ζητήσεις βοήθεια
κι είναι τόσο απλό…
εγώ,
εγώ το λάθος
εγώ το πάθος
εγώ η λήθη
εγώ το εγώ.
.
Κ υ ρ ι ά κ ο ς Α. Κ υ τ ο ύ δ η ς
Καθηγητής ποίησης της Internatioal Art Academy
.
Κυριάκος Α. Κυτούδης : τι χρώμα άραγε να βάλω στον Αγιόηχο
.
Ζωγραφική : Dante Gabriel Rossetti
.
.
Ο κόσμος των ονείρων μου
.
Πώς να ζωγραφίσω τον κόσμο των ονείρων μου.
Τι χρώμα άραγε να βάλω στον Αγιόηχο
πώς να δείξω εκείνα τα φτερά της αετούσας.
Πώς να περιγράψω Θεέ μου μια αλικόπλαστη μορφή
γιασεμομύριστο φιλί πώς να το ζωγραφίσω
πως δείχνεις άραγε με χρώματα, μια όμορφη ζωή.
Κι αν έχω κάνει με παιδιά ροδόχτιστη αυλή
κι αν στην ποδιά μας έχουμε φεγγαροκέντητες ελπίδες
πως δείχνεις των αγγέλων εκείνο το φιλί
που τραγουδά την άνοιξη πάντα μ’ ακροστιχίδες.
Με λέξεις πώς να γράψεις για ηλιόχαρη αυγή
και πώς να περιγράψεις μια αηδονούσα καλημέρα
δυοσμοσταλιά σαν πέφτει απ’ τη βροχή.
Πώς να δείξω εκείνα τα φτερά της αετούσας
τι χρώμα άραγε να βάλω στον Αγιόηχο.
Πώς να ζωγραφίσω τον κόσμο των ονείρων μου.
.
Κ υ ρ ι ά κ ο ς Α. Κ υ τ ο ύ δ η ς
Καθηγητής ποίησης της Internatioal Art Academy
.
.
Κυριάκος Α. Κυτούδης : Φεγγάρια
.
Ζωγραφική : René Magritte
.
.
.
.
.
ΧΑΪΚΟΥ
.
Ξύπνησε ο γαρμπής
και τρόμαξε ο σιρόκος
κι άντε να τον βρεις.
Κοιτάς τα χιόνια
να δεις τάχα πως λιώνουν
να δεις τα χρόνια.
Είναι αβέρτο
μονάχο το φεγγάρι
σύρε και φέρτο.
Αραξοβόλι
ψάχνουνε οι αγγέλοι
μα κι οι διαβόλοι.
Τώρα σιμώνει
Κυριακή, μέρα γιορτής
κι αυτή ζυμώνει.
.
ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΙΛΙ
Χίλια φεγγάρια πέσαν χάμω στην αυλή
γίναν γαρίφαλα πουλιά γίνανε δυόσμος
κι η γειτονιά έγιν’ απέραντο φιλί.
Πρώτη φορά γνωρίσανε τέτοια χλιδή
κι όλο μαζεύονταν συνέχεια ο κόσμος
χίλια φεγγάρια πέσαν χάμω στην αυλή.
Λες κι είχε πέσει του παράδεισου κλειδί
κι εξαφανίστηκε απ’ τη γη ο κάτω κόσμος
κι η γειτονιά έγιν’ απέραντο φιλί.
Πήρανε όλα ένα χρώμα σταφυλί
μεθυστικό κρασί μοιάζαν φιλιά και δυόσμος
χίλια φεγγάρια πέσαν χάμω στην αυλή
κι η γειτονιά έγιν’ απέραντο φιλί.
.
.
Κ υ ρ ι ά κ ο ς Α. Κ υ τ ο ύ δ η ς
Καθηγητής ποίησης της Internatioal Art Academy
.
.
pteroen 