Just another WordPress.com site

Σαρλ Μπωντλαίρ : Ωραία σαν πέτρινο όνειρο

.

Charles Baudelaire (1821-1867)

.

La Beauté

Je suis belle, ô mortels! comme un rêve de pierre,
Et mon sein, où chacun s’est meurtri tour à tour,
Est fait pour inspirer au poète un amour
Eternel et muet ainsi que la matière.

Je trône dans l’azur comme un sphinx incompris;
J’unis un coeur de neige à la blancheur des cygnes;
Je hais le mouvement qui déplace les lignes,
Et jamais je ne pleure et jamais je ne ris.

Les poètes, devant mes grandes attitudes,
Que j’ai l’air d’emprunter aux plus fiers monuments,
Consumeront leurs jours en d’austères études;

Car j’ai, pour fasciner ces dociles amants,
De purs miroirs qui font toutes choses plus belles:
Mes yeux, mes larges yeux aux clartés éternelles!

.

— C h a r l e s  B a u d e l a i r e

.


Alma Mahler (1879-1964)

.

.

Η ομορφιά

.

Ωραία σαν πέτρινο όνειρο είμαι, θνητοί μου φίλοι!

Τα στήθια μου, που τις καρδιές πληγώνουν και τις καίουν,

πανέμορφα πλαστήκανε, στον ποιητή να εμπνέουν

κάποιαν αγάπη σιωπηλή κι αιώνια σαν την ύλη.

.

Σαν σφίγγα ακατανόητη στους ουρανούς καθίζω,

λευκή σαν κύκνος, με καρδιά από χιόνι καμωμένη.

Εχθρεύομαι την κίνηση που τη γραμμή ασκημαίνει

κι ούτε γελάω εγώ ποτέ ούτε ποτέ δακρύζω.

.

Οι ποιητές, τις φανταχτερές πόζες μου σαν κοιτάνε,

που λες των πιο περήφανων μνημείων τη χάρη κλέβουν,

μέρα και νύχτα τρώγονται για να τις μελετάνε

.

γιατί τους εραστές μου αυτούς κάνω και τους μαγεύουν

κάτι καθρέφτες διάφανοι, που όλα πιο ωραία τα δείχνουν:

τα μάτια, τα θεία μάτια μου, που φέγγη αιώνια ρίχνουν!

.

—Μετάφραση:  Γ.  Σ η μ η ρ ι ώ τ η ς

Σαρλ Μπωντλαίρ,  Τα Άνθη του Κακού [Les Fleurs du Mal, 1861], Αθήνα,  εκδόσεις «γράμματα».

Πηγή για τη μετάφραση : http://duende-bite.blogspot.com/2011/02/charles-baudelaire-les-fleurs-du-mal.html

.

4 Σχόλια

  1. Κερασία

    Χαίρομαι που αγαπάμε τα ίδια πράγματα: τον Μπωντλαίρ,τον Πόε, τη μετάφραση του Γ.Σημηριώτη και τις υπέροχες γκραβούρες του G.Dore σ’ εκείνο το έξοχο βιβλίο του S.T.Coleridge «H μπαλάντα του γέρου ναυτικού»…

    «Από της καταχνιάς και του χιονιού τη χώρα,
    Το πνεύμα γλιστρούσε: κι ήταν αυτό
    Που έκανε το καράβι να κινείται.»

    20 Ιανουαρίου, 2012 στο 11:13 μμ

    • Κι εγώ χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτά, που είναι απλώς ενδεικτικά ενός πνεύματος το οποίο κάνει το καράβι να κινείται, Κερασία.
      Περιμένω κι άλλα ποιήματά σου!
      Χαιρετισμούς στο Βόλο.

      Σπύρος

      21 Ιανουαρίου, 2012 στο 2:30 πμ

  2. Δεν ήξερα τον C h a r l e s B a u d e l a i r e και έχω γίνει φαν….! Ποιήματα που σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον…

    24 Ιανουαρίου, 2012 στο 6:10 μμ

    • Χαίρομαι που τον έμαθες μέσα από το «πτερόεν» και σε καλωσορίζω!

      Σπύρος

      25 Ιανουαρίου, 2012 στο 2:11 πμ

Σχολιάστε